Kultywowanie percepcji

Ta ksi??ka bada zwi?zki mi?dzy intencjami kompozycyjnymi, wzorcami strukturalnymi i percepcj? publiczno?ci w muzyce Franza Josepha Haydna, czego przykladem jest jego Koncert C-dur na wiolonczel? i orkiestr? Hob. VIIb: 1 (ok. 1761-1765) i Koncert D-dur na wiolonczel? i orkiestr? Hob. VIIb: 2 (1783). Nowatorskie wykorzystanie i przestrzeganie schematycznych wzorców przez Haydna ukazuje koncerty jako przeciwstawne produkty formalnej kreatywno?ci, ukierunkowanej na wyj?tkowe zdolno?ci rozró?niania dwóch ró?nych odbiorców. Podczas gdy proste i zlo?one techniki kompozytorskie wspólistniej? w calej muzyce Haydna, przeniesienie analitycznej perspektywy na punkt widzenia bardziej zorientowanego na sluchacza ujawnia dychotomi? prostych lub zlo?onych klasyfikacji. Badanie wykorzystania wzorca w koncertach przez pryzmat przerostu motywacyjnego, schematów galantowych, cykliczno?ci, struktury fraz i schematów powtórze? sonaty / koncertu, odnajduje komplementarne cechy stylistyczne mi?dzy utworami. Pol?czenie tych odkryc z osiemnastowieczn? estetyk? i psychologicznymi implikacjami u?ycia schematu wypelnia luk? mi?dzy kompozytorem a odbiorc?, pokazuj?c zamiar Haydna, by piel?gnowac aktywnych sluchaczy i zachowac zrozumialo?c.